Meer dan vier decennia nadat de mysterieuze ‚Bio-Duck‘-geluiden voor het eerst werden opgenomen in de Zuidelijke Oceaan, zijn onderzoekers misschien dicht bij het ontrafelen van het raadsel. Ross Chapman, emeritus hoogleraar oceaanakoestiek aan de Canadese Universiteit van Victoria, presenteerde het werk van zijn team op de virtuele 187e bijeenkomst van de Acoustical Society of America, besprak mysterieuze opnames en leverde verder bewijs van een gesprek tussen meerdere dieren.
Chapman’s onderzoek omvatte het analyseren van gegevens die waren opgenomen tijdens een experiment in juli 1982, waarbij onderzoekers van de Victoria Universiteit van Wellington vreemde, korte tonen opnamen die leken op kwakzalvers terwijl ze een soundscape creëerden van het Zuid-Fiji-bekken, wat bijdroeg aan het voortdurende mysterie van de ‚Bio-Duck‘.
De regelmaat van de geluiden suggereerde aanvankelijk dat ze niet van biologische oorsprong waren. Na verdere analyse stelde het team van Chapman vast dat het geluid afkomstig moest zijn van een dier. „We ontdekten dat er meestal meerdere luidsprekers op verschillende plaatsen in de oceaan waren, en ze maakten allemaal die geluiden“, aldus Chapman. „Dan stopte de eerste spreker met praten en luisterde naar de reacties van anderen“, waarbij hij de mogelijkheid van een gesprek tussen de wezens benadrukte, voegde hij eraan toe.
De onderzoekers gebruikten een akoestische antenne, een groep hydrofoons die achter een schip werd gesleept, om oceaangeluiden vanuit alle richtingen te detecteren en op te nemen. Hierdoor konden ze nauwkeurig vaststellen waar de ongebruikelijke geluiden precies werden gemaakt. Ondanks deze bevindingen was er in de Nieuw-Zeelandse gegevens geen onafhankelijk bewijs voor visuele waarnemingen van de walvissen die de geluiden uitzonden.
Zelfs als het geluid altijd door Antarctische dwergvinvissen wordt gemaakt, is er nog steeds een mysterie: het doel van de oproepen blijft onbekend. ‚Misschien hadden ze het over het avondeten, misschien waren het ouders die tegen hun kinderen praatten, of misschien gaven ze alleen maar commentaar op dat gekke schip dat maar niet ophield heen en weer te varen en dat lange koord erachter te slepen,‘ speculeerde Chapman.
In 2014 konden wetenschappers het ‚Bio-Duck‘-geluid koppelen aan Antarctische dwergvinvissen (Balaenoptera bonaerensis) met behulp van tags die het gedrag van de walvissen registreerden, wat overtuigend bewijs leverde dat het geluid door deze walvissen werd geproduceerd.
De bevindingen werden gerapporteerd door onder meer Science Alert, Popular Science en IFLScience.
Dit artikel is geschreven in samenwerking met generatief AI-bedrijf Alchemiq
