Tien weken geleden zei Michel Barnier tegen de Franse parlementsleden dat er een zwaard van Damocles boven hen hing dat Frankrijk “naar de rand van de afgrond” zou kunnen duwen.
Dus wat? Het zwaard viel en dat gold ook voor de regering van Barnier, waardoor president Macron zich gisteren haastte om een nieuwe regering te vormen. Zijn moeilijkheden vormen het topje van een ijsberg die het Europese schip zou kunnen laten zinken
Hyperbool? Het kan nodig zijn. De EU in het algemeen en haar Frans-Duitse motor in het bijzonder hebben dringend een koerscorrectie nodig.
- Frankrijk en Duitsland zijn politiek aan het uitwijken. De coalitie van Olaf Scholz is vorige maand ingestort, dus de twee grote liberale democratieën van Europa zitten zonder functionerende regeringen.
- Ook op economisch gebied doen ze het goed – in een recessie (Duitsland) of ermee aan het flirten (Frankrijk), terwijl de VS en China zich voorbereiden op het verscheuren van wat er nog over is van het globalistische draaiboek in het nastreven van groei op de korte termijn.
- In haar eigen streven naar groei, veiligheid en een samenhangend antwoord op de massamigratie heeft de EU vragen maar weinig overtuigende antwoorden.
Francofunk. Macron probeert al zeven jaar zijn land ervan te overtuigen binnen de mogelijkheden te leven. Hij heeft grotendeels gefaald. De Olympische Spelen van dit jaar en de heropening van de Notre-Dame hebben laten zien wat Frankrijk kan doen als de nationale trots op het spel staat, maar de nationale balans is een andere zaak.
- Frankrijk voegde 1 biljoen euro toe aan zijn staatsschuld om de Covid-hulp in 2020 en elektriciteitssubsidies te financieren toen Rusland twee jaar later Oekraïne binnenviel.
- Die schuld bedraagt nu 110 procent van het bbp, en het tekort zal dit jaar naar verwachting boven de 6 procent uitkomen.
- Barniers plan om deze af te betalen met 40 miljard euro aan bezuinigingen en belastingverhogingen leidde tot een parlementaire opstand van links en rechts en tot de ineenstorting van zijn regering.
In aanvulling. Macron heeft zichzelf politiek gezien niet geholpen door te weigeren zijn doel op te geven om de nationale pensioenleeftijd naar 64 jaar te verhogen, ook al is dat het juiste om te doen; noch door vervroegde parlementsverkiezingen in juli uit te schrijven en te verliezen. Die instabiliteit heeft ervoor gezorgd dat de Franse leenkosten voor het eerst sinds 2008 hoger zijn geworden dan die van Spanje.
Op het einde. Macron heeft een brede maar weerbarstige coalitie van kiezers aangenomen die Sébastien Maillard van Chatham House in de Sensemaker-podcast karakteriseert als
- mensen die het gevoel hebben dat ze de dupe zijn geworden van de mondialisering, de inflatie en de transitie naar groene energie;
- de ‘cultureel onzekere mensen’, die ‘het gevoel hebben dat ze zichzelf niet herkennen in hun thuisland’; En
- degenen die simpelweg niet van de stijl van Macron houden – ‘te top-down, te verticaal’.
Samen hebben ze hem tot stilstand gevochten.
Slechte timing. Frankrijk is naar binnen blijven kijken, terwijl het de EU-reactie zou moeten leiden op de Amerikaanse en Chinese bedreigingen voor de vrijhandel en de Russische aanval op de Europese veiligheid.
Frankrijk = Europa. Een groot deel van de verlamming die Frankrijk treft, treft ook de EU.
- Het verwachte groeipercentage van 0,8 procent in de eurozone voor 2024 zal niet het vangnet opleveren dat de vergrijzende burgers van de EU inmiddels verwachten, noch de hogere defensie-uitgaven die ze nodig hebben.
- Het zal ook niet het investeringstekort van €800 miljard financieren dat door Mario Draghi, de voormalige president van de Europese Centrale Bank, werd geïdentificeerd als een fundamentele reden voor de zwakke Europese productiviteit.
- De missie van Macron is om Marine Le Pen en haar Nationale Rally buiten de macht te houden, net zoals die van de EU is om te voorkomen dat haar illiberale leden (Hongarije, Slowakije, mogelijk Roemenië) de macht uit elkaar drijven.
Vrolijk op. Europese start-ups hebben tussen 2015 en 2024 ruim 400 miljard dollar opgehaald – meer dan tien keer zoveel als in het voorgaande decennium. China zal de EU-handel net zo hard nodig hebben als andersom, zegt Charles Grant van het Center for European Reform, vooral als Trump de toegang tot de Amerikaanse markten begint af te sluiten. En Duitsland zal in februari een of andere centristische regering krijgen, ook al heeft Scholz niet de leiding.
Maar… naties. Zowel eurosceptici als eurofielen zijn het erover eens dat de EU een fundamenteel probleem heeft. Zoals Timothy Garton Ash het stelt: ‘Het beleid dat we nu nodig hebben is Europees, maar de politiek blijft nationaal.’ Het blok heeft oplossingen nodig die deze politiek overstijgen, en de inzet is hoog als die niet worden gevonden. Nick Clegg, voormalig vice-premier en lid van het Europees Parlement, zegt dat het blok moet hervormen of zal sterven.
Wat is meer… Frankrijk krijgt een herinnering aan de prijs die het betalen van niet-hervormingen moet betalen. De eerste grote Franse productie van Les Misérables in 44 jaar opende vorige week in Parijs.
Bedankt voor het lezen. Dit artikel maakt deel uit van onze Daily Sensemaker, een gratis nieuwsbrief van Tortoise. Neem één keer per dag voor meer duidelijkheid.
Klik hier om u aan te melden en stuur een e-mail naar sensemaker@tortoisemedia.com om ons te vertellen wat u ervan vindt.
Kies welke Tortoise nieuwsbrieven je ontvangt
meer van schildpad
De politieke neergang van Frankrijk
Meer dan een halve eeuw lang regeerde de familie Assad Syrië met wreedheid en repressie. Het duurde minder dan twee weken voordat de rebellen een einde maakten aan die heerschappij. Wat betekent dit voor Syrië en de regio?
