Het recente verhaal van minister van Binnenlandse Zaken Moshe Arbel die een permanente verblijfsvergunning verleende aan Enrico Basilio, vader van de gevallen Filippijnse Israëlische soldaat Sgt.-Maj. Cydrick Garin benadrukt de diepe onderlinge verbondenheid tussen twee duidelijk verschillende culturen die manieren hebben gevonden om naast elkaar te bestaan en elkaar aan te vullen in het moderne Israël.
In de kern vertegenwoordigen de Filipijnse en Israëlische culturen fascinerende contrasten in menselijke interactie en sociale waarden. De Filipijnse benadering van het leven is diep geworteld in harmonie en collectief welzijn.
“De geest van bayanihan, die gemeenschappelijke eenheid en samenwerking belichaamt, blijft een hoeksteen van de Filippijnse samenleving en inspireert mensen om elkaar te helpen zonder materiële beloningen te verwachten.” Deze culturele basis bepaalt hoe Filippino’s zowel persoonlijke als professionele relaties benaderen.
Vanaf hun vroege jeugd worden Filippino’s ondergedompeld in een cultuur die de nadruk legt op respect, harmonie en collectieve vooruitgang. Het concept van ‘hiya’ (sociale schaamte) dient als een cultureel kompas dat individuen begeleidt om vreedzame relaties te onderhouden en directe confrontaties te vermijden. Dit is niet louter passiviteit, zoals sommigen misschien verkeerd interpreteren, maar eerder een geavanceerd sociaal mechanisme dat groepsharmonie voorrang geeft boven individuele assertiviteit.
Het Filippijnse concept van ‘bahala na’ illustreert deze culturele complexiteit verder. In plaats van simpelweg fatalisme vertegenwoordigt het een unieke mix van vastberadenheid en acceptatie – een filosofische benadering van de onzekerheden van het leven die de Filippino’s heeft geholpen opmerkelijke veerkracht en hardheid te ontwikkelen. Deze veerkracht komt tot uiting in hun vermogen om optimisme en samenwerking te behouden tijdens uitdagingen, van natuurrampen tot economische ontberingen.
Culturele verschillen
Daarentegen omarmt de Israëlische cultuur wat bekend staat als “dugriut” – communiceren op een manier die wordt gekenmerkt door onbeschaamde directheid. Deze benadering is diep geworteld in de Joodse intellectuele traditie, met name in de Talmoedische praktijk van debat en vragen stellen. Het Israëlische gesprek kan vaak hartstochtelijk, luid en expressief zijn, waarbij mensen vrijelijk hun mening delen – een stijl die door buitenstaanders verkeerd kan worden geïnterpreteerd als confronterend.
De Israëlische nadruk op debat en kritisch denken begint al vroeg in het leven, waarbij kinderen worden aangemoedigd ideeën in twijfel te trekken en uit te dagen. Deze culturele eigenschap komt voort uit de joodse traditie van de Talmoedstudie, waarin vragen stellen en debatteren worden gezien als wegen naar waarheid en begrip. In de Israëlische samenleving manifesteert dit zich als een voortdurende uitwisseling van ideeën en meningen, zowel in de regering, het zakenleven als in het dagelijks leven.
Dit betekent niet dat de Israëliërs niet voor elkaar opkomen en elkaar niet beschermen – dat doen wij natuurlijk wel – maar we hebben ook een ingebouwd verdedigingsmechanisme dat alles in twijfel trekt, wat als ongevoelig kan worden ervaren.
Deze contrasterende benaderingen creëren een interessante dynamiek in de Israëlische samenleving, waarin Filippijnse werknemers een gerespecteerde niche hebben veroverd. Israëli’s zijn de Filippijnse benadering van werk en relaties gaan waarderen, vooral in de rol van mantelzorger. Het Filippijnse vermogen om de harmonie te bewaren en tegelijkertijd betrouwbaar en hardwerkend te zijn, heeft hen een speciale plaats in de Israëlische samenleving opgeleverd.
Het huidige politieke klimaat in Israël is een voorbeeld van deze culturele verschillen. Terwijl de Israëlische samenleving worstelt met intense interne debatten en politieke verdeeldheid, blijven Filippijnse arbeiders zorgen voor stabiliteit door hun consistente, harmonieuze benadering van hun taken. De Israëlische neiging tot robuust debat – zichtbaar in het regeringsdiscours en het openbare leven – staat in schril contrast met de Filippijnse voorkeur voor het handhaven van de sociale harmonie.
Deze culturele verschillen hebben, in plaats van barrières op te werpen, geleid tot een unieke symbiose. De Filippijnse waarde van bayanihan en de Israëlische traditie van dugriut vertegenwoordigen verschillende maar even geldige benaderingen van menselijke interactie en probleemoplossing. In tijden van crisis laten beide culturen hun sterke punten zien: Israëli’s door hun directe probleemoplossing en Filippino’s door hun veerkrachtige gemeenschapszin.
Het verhaal van sergeant-majoor. Cydrick Garin en zijn vader vertegenwoordigen meer dan alleen een individueel geval; het symboliseert de brug tussen deze twee verschillende culturele benaderingen. Het laat zien hoe verschillende culturele waarden naast elkaar kunnen bestaan en elkaar kunnen aanvullen, waardoor een rijkere, meer genuanceerde samenleving ontstaat waarin direct debat en harmonieuze samenwerking beide hun plaats hebben.
Dr. Michael J. Salamon is een psycholoog gespecialiseerd in trauma en misbruik. Hij is directeur van ADC Psychological Services in Netanya en Hewlett, NY, en stafmedewerker bij Northwell, New Hyde Park, NY.
Louis Libin is een expert op het gebied van militaire strategieën en innovatie, en adviseert en doceert militaire innovatie, draadloze systemen en noodcommunicatie aan militaire hogescholen en agentschappen. Hij is de oprichter van een adviesgroep voor noodbeheer, cyberbeveiliging, IP en communicatie.
