Ik begon mijn carrière in het News Journal – laten we zeggen dat het was toen een van de George Bushes president was – zoals niemand dat meer doet: ik schreef overlijdensberichten.
‘Korte verhalen over leven en dood’, zoals mijn dierbare vriendin en mede-overlijdensschrijver Katie Salvatore altijd zei.
Een nauwkeuriger omschrijving had niet kunnen zijn.
In die tijd werden overlijdensberichten behandeld als nieuwsberichten. We hebben de families en vrienden van de overledene gebeld en geïnterviewd. Eerlijk gezegd had ik een hekel aan de baan en wilde ik zo snel mogelijk weg. Maar door het proces leerde ik bijna elke stad in Delaware kennen en hoe ik die moest spellen en uitspreken. (Houston, Delaware, wordt uitgesproken als HOWS-TON, niet als HEWS-TON, zoals een boze Kent Countian me vertelde.)
Ik leerde over bedrijven, organisaties, kerken, scholen, gemeenschappen, hobby’s en groepen waar ik nog nooit van had gehoord. Misschien wel het allerbelangrijkste: het heeft me geleerd hoe ik op een vriendelijke, zorgzame en empathische manier vragen kan stellen en op een vriendelijke, zorgzame en empathische manier kan luisteren wanneer mensen het meest kwetsbaar zijn. Het was een training van onschatbare waarde en heeft mij de afgelopen dertig jaar goed gediend.
Gelukkig ging ik verder met nieuws en berichtte over misdaad. Mijn droom toen ik aan de Universiteit van Delaware journalistiek studeerde, was om net als Edna Buchanan te zijn, een Pulitzer Prize-winnende misdaadverslaggever voor de Miami Herald. En een tijdje kreeg ik mijn kans. Ik stond in januari 1996 verstijfd buiten het huis van de veroordeelde moordenaar John du Pont op Newtown Square, Pennsylvania, terwijl ik wachtte tot hij zich overgaf aan de politie nadat hij de Olympische worstelaar Dave Schultz had neergeschoten. Ik heb urenlang Wawa-koffie gedronken om warm te blijven en moest contactlensvloeistof lenen van een 6ABC-verslaggever omdat de kou mijn ogen rood en krassend maakte. Het is niet het glamoureuze leven.
De afgelopen jaren hebben we ons met mijn oude collega Esteban Parra verdiept in oude moordzaken, waaronder het opnieuw onderzoeken van de zaak van Steven Pennell, de enige bekende seriemoordenaar van Delaware, de dood van de secretaris van voormalig gouverneur Carper door toedoen van Wilmington-advocaat Tom Capano, een vreemde cold case waarbij een Bear-man werd vergiftigd met cyanide, en een triest verhaal over een Hockessin-man die zijn ouders doodstak, een andere persoon in Californië doodde en een van de ‚America’s Most Wanted‘-criminelen.
Mijn carrière omvatte ook het schrijven van verhalen over onderwijs, gemeenschapsnieuws, politieke evenementen en campagnes, vergaderingen uit het bedrijfsleven, gemeenteraads- en provincieraden, en zelfs sport. Ik schreef over zoveel ontwikkeling en bestemmingsplannen dat ik nooit meer de woorden ‚gebiedsvariantie‘ wilde schrijven.
Toen ik bij Delaware Online/The News Journal werkte, werd ik ‘uitgeleend’ aan onze zusterkrant USA TODAY, en werkte ik een aantal maanden op het hoofdkantoor in Washington, DC. Ik maakte deel uit van een team dat onder meer de Academy Awards en de Grammy’s verzorgde. Ik heb ook freelance gewerkt voor The Washington Post, Bon Appetit, Food Network-tijdschriften en talloze andere publicaties.
Maar het meest bevredigende deel van mijn 35 jaar in de journalistiek van Delaware is het schrijven over de plaatsen, gebeurtenissen en bewoners. Ik voel me erg gelukkig dat ik voorop heb gezeten in de geschiedenis, hoewel niemand je ooit vertelt dat wachten op het gebeuren van de geschiedenis, meestal met een horde andere rusteloze, door cafeïne gevoede verslaggevers en fotografen, soms erg saai kan zijn. Nogmaals, het is niet het glamoureuze leven.
Ik had het geluk dat ik een aantal geweldige rolmodellen en mentoren had die mij op hun eigen manier tot een betere journalist en persoon maakten.
De overstap naar de eetcultuur in de jaren negentig was een perfecte timing voor mij, niet alleen omdat ik al heel lang een gepassioneerde kok ben en bijna de journalistiek verliet om naar de culinaire school in New York te gaan, maar ook omdat het Food Network en het hele voedselnetwerk scene kreeg net nationale bekendheid.
Nieuwe eetmogelijkheid:Het vernieuwde restaurant van Longwood Gardens biedt een geweldig uitzicht, een nieuw menu en een bar en lounge
Het interviewen van de legendarische beste vrienden Julia Child en Jacques Pepin was een giller, vooral toen Julia mij persoonlijke vragen begon te stellen over mijn toenmalige vriend. Zelfs Jacques, een volmaakte gentleman, leek verbaasd over hoe nieuwsgierig Julia was. Ik ontmoette Anthony Bourdain, die me vroeg hem Tony te noemen toen hij nog niet de tv-superster was die hij later zou worden. We bleven contact houden tot hij in 2018 overleed.
Ina Garten, de ‚Barefoot Contessa‘, en het klikte na een ontmoeting in Wilmington en ze vroeg me om haar drie keer op het podium te interviewen, waaronder in het uitverkochte Kimmel Center for the Performing Arts in Philadelphia. Ik kreeg mijn eigen kleedkamer met mijn naam op de deur, een redelijk goed buffet vóór de show en een goed gevulde bar. Nu, dat was het glamoureuze leven.
Ik heb ook op de set van veel tv-kookprogramma’s gestaan en met iedereen gesproken, van Rachael Ray en Martha Stewart tot Emeril Lagasse en Bobby Flay. Ik heb vele malen verslag gedaan van de James Beard Awards en had het geluk tweemaal genomineerd te zijn voor de Beard Writing Awards.
Praten met beroemdheden is prima, maar ik schrijf veel liever over onze eigen voedselgemeenschap in Delaware. Het zien van de passie, toewijding en het harde werk van de horecasector van de staat, vooral tijdens de enge tijden van de pandemie, heeft een blijvende impact gehad.
Terugblik:Delaware Restaurant Association eert verslaggever Patricia Talorico voor haar impact op de industrie
Het is een eer om de industrie, exploitanten en werknemers die deel uitmaken van de opmerkelijke culinaire scene van Delaware in de schijnwerpers te zetten. U kunt zich abonneren en mijn wekelijkse Delaware Eats-nieuwsbrief lezen en u kunt mij op elk gewenst moment een berichtje sturen op ptalorico@delawareonline.com als u een idee heeft of commentaar wilt geven op een verhaal of het leven in het algemeen.
Zoals altijd bedankt voor het lezen, en blijf de lokale journalistiek steunen.
Patricia Talorico schrijft over eten en restaurants. Je kunt haar vinden op Instagram,X, En Facebook. E-mail ptalorico@delawareonline.com. Schrijf je in voor haar Delaware Eats-nieuwsbrief.
